Türk futbolu ve çekilen bir tel iplik
“Dost dosta, doğruyu yüzüne söyler, doğruyu söylemek düşmanlık mıdır?”
Köşe yazımızın başlığı elbette bu değil amma içeriği dikkatli okursanız bu sözlerle bire bir örtüştüğünü göreceksiniz.
Değerli okuyucular Türkiye’de futbol ligleri bu hafta oynan maçlarla bitti ve 2021-2022 sezonu kapandı, iyisiyle kötüsüyle…
Ne süper lige çıkanların nede süper ligde şampiyon olan Trabzonspor’da dahil olmak üzere hiç bir takım ve oynadıkları futbol tat vermedi. Bu ligi tarih nasıl yazacak derseniz, şu cevabı veririm elbette. Tek konuşulacak özellik Trabzonspor’un ben diyeyim 38 sene siz yuvarlak hesap yapın deyin 40 sene sonra şampiyon olmasıdır.
Yani en son şampiyonluğunu görenler benim gibi atmış yaşlarındalar bu günlerde. Ki ben o yıllarda profesyonel futbolcuydum. Bu tarih daha doğrusu o yıllar şimdiki gençlere göre fi tarihi olarak tanımlanıyor. Düşünün ben o yıllarda 20 yaşında bir gençtim ve o güne kadar Trabzonspor altı yıl koruduğu kadrosuyla üst üste o zamanki adı ile Türkiye Birinci Ligi Şampiyonluğunu elde etmişti. Şenol hocalar, Cemiller, sağ bek Turgay ve Erzurumspor’dan benimde takım arkadaşım ve abim olan Santrafor Tuncay abim vardı o kadroda. Yani efsane bir kadro idi o kadro.
Yıllar yıllar geçti, derelerden çok sular aktı ama Trabzonspor bir daha şampiyon olamadı. Neden erseniz o takımın hemen hemen bütün oyuncuları Trabzonluydu ve altyapıdan yetişme idi.
Ne zamanki yabancı oyuncu sevdasına kapıldılar, yıllar boyunca hem paraları gitti hem de şampiyonlukları. O gün bu gündür şampiyonluğa hasrettiler yani.
Ve kötü oynasalar da uzak ara süper lig şampiyonu olmayı başardılar. Aslında şunu da belirteyim yılların tecrübesine ve birikimine sahip olan biri olarak. Trabzonspor’u şampiyon yapan en büyük etken başta üç büyükler olmak üzere diğer takımlardı. Onlar çok kötü idiler hem kadro olarak hem futbol olarak. İçlerinde azıcık kıpırdayan ve zaman zaman iyi oynamaya çalışan Trabzonspor’un kadrosu diğerlerine göre biraz daha iyi olunca, aralarından kısa sürede sıyrılıp çıktı. Trabzonspor camiasını cani gönülden kutluyorum. Şampiyonluk analarının ak sütü gibi helal olsun.
İki İzmir takımı Malatyaspor ve Rizespor Türkiye Birinci Ligi’ne düştüler. İzmir’de süper lig takımı kalmadı yani. Ve işin ilginci 2022-2023 futbol sezonu asıl “süper lig” Türkiye birinci liginde yaşanacak, kimler kimler yok ki…
Hayırlısı diyelim ve takip etmeye devam edelim. İnşallah kalite artar ve Avrupa kupalarında başarılı oluruz da ülke puanımız artar. Yakından takip edenler bilirler Avrupa’ya kaç takım gönderiyorduk bu yıl kaç takımla kaç ön eleme maçı oynayarak katılacağız.
Ligimizin kalitesizliği Avrupa’ya göndereceğimiz takım sayımızdan da belli değil mi?
Sonuç olarak Türk futbolunun kalitesini şu cümle ile anlatmak en doğrusu galiba fazlada uzun söze gerek yok…
Bir iplik çektiler, tel tel döküldük…
Umudumuzu elbette tüketmedik henüz ama şunu belirtmek istiyorum; U17 milli takımımıza yurt dışından 15 oyuncu çağrılmış, 84 milyonluk ülkemizden 5 oyuncu…
Eee çalıştırıcıları da Alman olunca gerisini anlayın işte. Sonrada biz altyapı altyapı diye şeyimizi yırtıyoruz…
Ne diyelim, kalın sağlıcakla… Selam ve dua ile…