Bile bile lades
Eskiden yani şimdiki gençlere ve çocuklara masalların geçtiği yıllar kadar uzak zamanlarda bizlerin ana babaları abileri ablaları çevrelerindeki eski örf ve ananelerle büyümüş yetişkinler, okulda öğretmenler, hata yaptığımızda aklımızın almayacağı ifadeler kullanırlardı bizlere.
Aynı dili büyüklerimizden duyduğumuz için zaman zaman bizlerde kullandık yetişkin olduğumuzda…
Bizler daha sonra eğitimci olduğumuzda bu dilin ne kadar yanlış ve hatalı olduğunu geçte olsa fark ettik. Aslında üniversite yıllarında kitaplardan ve hocalarımızdan bu ifadelerin yanlış olduğunu duyup okusak da, deneyimlemeden anlamamıştık.
İşin içine girince öğrendik ki o dilleri ve ifade şekillerini kullanmak çocuklara ve gençlere hiç bir yararı yokmuş, zararından başka…
İşte o dil aşağıdaki tabirler gibidir.
“Büyümedin gitti, büyü artık aklını başına topla, çocuk gibisin bırak şu çocukluğu kendine gel, çocukça şeyler bunlar, çocukluğunu yaşamadın galiba, hala aklın orda kalmış, çocuk yapsa hadi tamam diyeceğim ama sen, bedenin büyümüş nafile, hala aklın ruhun çocuk kalmış utanır insan yapamayacak ne var, çocuk işi bu, çok kolay, çocukluk yapma, çocukla çocuk oluyorsun yakışıyor mu hiç, senin yaptığını çocuklar bile yapmaz, çocuk gibi aynı hataları yapıyorsun burası kreş değil ciddi ol biraz…” vs vs.
Bakın yetişkinler olarak bile birbirimize eleştiri yaparken, çocukları anlamadan, tanımadan, değerli kılmadan, üzerlerine gidilerek, yukarıdaki dili kullanmak, çocukları aşağılamak, onları yok saymak, belki bilmeden o çocuklara yaptığımız en büyük kötülüktür.
Ve tuhaf olanı ise çoğumuz hatta çok büyük oranda çoğumuz bu ifadeleri kullanmaya devam ediyoruz maalesef. Dediğim gibi nerede ise hayatımızın her alanında hala ve hala kullanıyoruz bu ifadeler, içeriğini bile bile.
Kategorisi her ne olursa olsun spor branşlarında da aynı durum geçerli ve hala devam ediyor.
Çağdaş Eğitimin devam etmesine ,eğitim, müfredatının ve öğretme şekillerinin güncellenmesine rağmen.
Örneğin; Futbolda yetişkinlerin kendi aralarında çocuğu merkeze alarak bilerek yada bilmeyerek kendi aralarında oluşan hatalar sonucu birbirlerine yaptıkları bu tür eleştiriler, bilinç altına yerleştiğinden ,Futbol eğitim alanlarında da çocuğa dönük itibarsızlaştırma, oraya yetişkin gözüyle bakma, oluştuğundan çocuk oyuncunun hatalarına tahammül gösterilmemesine sebep vermektedir.
Aslında çocuk seviyesine dönük tüm eylem ve söylemleri doğallığı içerisinde yapar hatta yeri geldiğinde yetişkini şaşırtır ona bir çok şeyler öğretir ve geliştirir.
O yüzden bu hatalar zinciri kuşaktan kuşağa büyüklerden miras olarak kalmış ve bir kültür oluşturmuş devam edip gidiyor.
Bizimkisi deyim yerinde ise “bile bile lades” yani…
Hem yanlış olduğunu hem kullanılmaması gerektiğini onur kırıcı olduğunu bile bile yine yukardaki olumsuz ve yanlış ifadeleri ısrarla kullanmaya devam ediyoruz.
Bizden duyanlar görenlerde bizim izimizden devam edip aynı hataları tekrar ediyorlar.
O ifadelerin yerine eğitimini almış yeni nesil öğreticiler daha yeni yeni pozitif anlamda kullanılan ifadeleri kültürümüze yerleştirmeye başladılar, ok geç de olsa.
Keşke çok daha önceleri “dilimizi” olumlu anlamda kullanmaya başlasaydık belki sportif alanlarda ve üniversitelerde bilimsel anlamda çok daha ilerlemiş ve medeni ülkelerle boy ölçüşebilirdik.
Sonuç olarak hangi alanlarda olursa olsun oluşan hatalarda, çocuğun içinde geçtiği çocuğu yetersiz sayacak söylemlerde ve eylemlerde mümkün olduğu kadar bulunmayalım ki; hafızamızda da bu tür izleri tutmamış olalım.
Çünkü çocuklar her toplum için en değerli varlıklardır.
Sağlıcakla kalın. Selam ve dua ile…
