Ali Sarımert, “Sorumluluk sahibi bir baba olabilmek”
Sorumluluk sahibi bir baba olabilmek
Yüce Rabbimizin insanoğluna lütfettiği en kıymetli nimetlerden biri aile olmaktır.
Zira aile güvendir, dayanaktır, sığınaktır. İyilikte yardımlaşmak, el birliğiyle kötülüğe engel olmaktır.
Aile aynı zamanda insanı geleceğe hazırlayan en önemli kurumdur.
İnsan ilk eğitimini ailesinden alır. Karakteri aile ocağında şekillenir.
Sevgiyi, saygıyı, dürüstlüğü önce anne babasından öğrenir. Peygamberimiz (s.a.s) şöyle buyurmaktadır, “Bir baba çocuğuna güzel ahlâktan daha değerli bir miras bırakmış olamaz.” Tirmizî, Birr, 33.
Baba olmak, Hz. İbrahim misali duayı dilinden düşürmemektir.
İtaatkâr bir kul olabilmek için Allah’a sığınmaktır.
Salih bir nesil için O’na yalvarmaktır.
Nitekim İbrahim (a.s) Rabbine şöyle niyaz etmişti: “Ey Rabbimiz! Bizi sana teslim olanlardan eyle, soyumuzdan da sana teslim olacak bir ümmet çıkar. Bize ibadet usullerimizi göster, tövbemizi kabul et.
Baba olmak, Hz. Yakup gibi zorluklar karşısında metanetini korumaktır. Ne kadar ağır olursa olsun dünya imtihanını sabır ve tevekkülle karşılamaktır. Evladına daima sevgiyi, merhameti, adaleti ve şefkati aşılamaktır.
Hz. Yakup, kıskançlıkları sebebiyle kardeşleri Hz. Yusuf’u kuyuya atan çocuklarına şöyle seslenmiştir, “Hayır! Nefsiniz sizi kötü bir iş yapmaya sürüklemiş; artık bana düşen güzelce sabretmektir. Anlattığınız şeyler karşısında, bana yardım edecek olan ise ancak Allah’tır.”Yûsuf, 12/18.
“Baba olmak, Hz. Lokman gibi evladına şefkatle öğüt vermektir. Ona doğruyu ve yanlışı, haramı ve helali öğretmektir. Hz. Lokman, oğluna şu güzel nasihatlerde bulunmuştur: Yavrucuğum! Allah’a ortak koşma; çünkü O’na ortak koşmak elbette büyük bir zulümdür.” “Yavrucuğum, namazını özenle kıl, iyiliği emret, kötülükten vazgeçirmeye çalış, başına gelen musibetlere sabret.”
Baba olmak, âlemlere rahmet olarak gönderilen Peygamberimizin sünnetinin izinde yürümektir. Allah Resûlü (s.a.s), örnek bir aile babasıydı. Peygamberimizin terbiyesinde büyüyen Hz. Enes, Resûl-i Ekrem’den şöyle bahsede, “Resûlullah’a on sene hizmet ettim. Vallahi bana bir kez olsun öf bile demedi.” Müslim, Fedâil, 51.
Çocuklarımız bizden ilgi ve şefkat bekler.
Yanımızda değerli olduklarını hissetmek ister.
Hayatı öğrenirken, kendilerine rehberlik edecek pusula, sığınacakları liman olmamızı arzu eder.
Öyleyse günlük hayatın koşuşturması ve geçim telaşı içinde çocuklarımızı ihmal etmeyelim. Dinine, vatanına ve bütün insanlığa faydalı nesiller yetiştirmek için her türlü fedakârlığı gösterelim.
Yavrularımızı sevgimizden, ilgimizden ve duamızdan mahrum bırakmayalım.